Riny is inmiddels vertrokken en vandaag om 16.00 uur goed aangekomen in Saint Jean Pied de Port.
Het is mooi weer en hij voelt zich prima.Het is druk er zijn veel lopers, zei Riny.
U wordt hier op de hoogte gehouden van Riny's "snoezelloop" en u kunt reageren bij de "Weblog van Helmond" Klik hier om te reageren. Morgen tegen de berg op en dan is Riny in Spanje.

Riny is vandaag na een zware tocht rond 17.00 uur aangekomen in Roncesvalles. Hij had zich voorgenomen om tot halverwege de berg op te gaan, maar het was zo'n mooi weer en hij voelde zich prima dat hij daarom de berg maar helemaal is opgeklommen.
Hij is erg vermoeid maar voelt zich verder goed. Er belde mij iemand vanavond ( van het logement) en zij zei dat ze van de week een paar foto's zou sturen.

Riny is vandaag in Pamplona aangekomen. De stad waar Hemingway nog al eens vertoefde en van het "Fiesta de San Fermin" wat een lokaal feest was, een van de meest bekende feesten op de wereld heeft gemaakt. Voor zijn eerste succesvolle boek "The Sun Also Rises", gebruikte hij het
"Fiesta de San Fermin" als achtergrond.
De stieren staan nog op stal en alles is goed met Riny.

5-05-08:

Riny is vandaag aangekomen in Puenta la Reina, waar boven alles de 11e eeuwse stenen brug over de rivier de Arga opvalt, deze werd aangelegd door een koningin voor de pelgrims. Deze Romaanse brug is de naamgever van dit stadje. Dan op zoek naar een bed bij Refusio een enorme zaal met slaapplaatsen voor wel 60 personen in stapelbedden.

6-05-08:
Vandaag is Riny gearriveerd inVillamayor de Monjardin, Monjardin is de naam van de berg die in de buurt van het dorp ligt, waar de meeste aandacht uitgaat naar de fontein van de Moren, een kostbare romaanse stortbak van de 12e eeuw, met een ondergrondse rechthoekige vloer en trappen die afdalen naar de fontein. Toch leuk die typische Spaanse stadje met de nauwe straatjes en steegjes. En niet te vergeten al die bruggen. Morgen door de mooie Rioja-streek.

7-05-08:

Door een machtig landschap slingert deze weg zich dwars door de befaamde Rioja-streek, met haar groene wijngaarden en verder langs uitgestrekte geschoren graanvelden. Het regent een beetje, maar dat is wel goed loop weer. Riny is nu in Viana.

9-05-08:

Dit zijn zo'n beetje de laatste stappen in Rioja. Riny komt op een ideaal tijdstip aan in de refugio van de parochie van Granon want het heeft de hele dag geregend en zijn was hangt te drogen in de toren van de kerk. Het is een zeer oude kerk met een zeer oude doopvont. Spoedig zal de reis over gaan van Rioja in Castilla y leon.

10-05-08:

De hele dag regen de paden zijn riviertjes geworden en over droge kleren gesproken, vergeet het maar de kleren worden niet meer droog. Dus geen weer om te genieten van de traditionele dansen van Villafranca montes de oca.

11-05-08:

Ik ben in Burgos aangekomen, het weer is laat op de middag wat opgeknapt morgen mag het nog wat beter zijn.
Burgos ligt op een hoogte van 860 m en aan de rivier de Arlanzon. Acht bruggen verbinden de stad.In 1200 wordt de eerste brug over de Arlazon gelegd ten behoeve van de pelgrims naar Santiago de Compostela. Kort daarop wordt er begonnen met de bouw van de kathedraal.Santa Maria de gotische kathedraal. Deze kerk is een meesterwerk. 

12-05-08:

Ik ben nu in Hontanas aangeland een typisch dorp op de bedevaartsroute met een oude kerk, de overblijfselen van een paleis en van een middeleeuws hospitaal. Het weer was vandaag zeer goed.
Morgen komt de beruchte Meseta, maar ik ga door, allemaal de groeten van mij.
De Meseta bestaat uit lange rechte wegen zo ver als het oog kijkt, soms veel zand maar ook veel groen (graan).

Na de regen komt ...........

13-05-08:

Ik ben nu in Fromista ook weer een bekende plaats op de pelgrimsroute en een dorpje met een klein dorpspleintje, er konden maar 4 platanen op het pleintje. Maar een wondermooi klein Romaans kerkje, één van de mooiste Romaanse kerken die er langs de camino staan een uniek stukje architectuur. De Meseta is de graanschuur van Spanje met kilometers graanvelden sommige denken dat ze in de woestijn uitkomen als ze de naam Meseta horen maar ze komen bedrogen uit als ze de graanvelden zien tot aan de einder. Of na de oogst allemaal stoppels.
Ben vandaag goed nat geworden, maar er is ook veel wind en de zon begint erdoor te komen.

14-05-08:

Ben aangekomen in Calzadilla de la Cueza. Veel wind gehad maar gelukkig droog. Links een bijna rechte weg, rechts allemaal graanvelden, wordt wel saai. Veel dorpjes op deze tocht, hebben bebouwing van leem, een grondstof die ruim voorradig is. Vroeger groeven ze dat uit en gingen ze zelf in de holen wonen. Heel af en toe zien we nog wel plekken waar mensen in deze holen wonen. Veel zwaluwen maken ook hun huis van leem. Die zien we dus ook veel o,ja ooievaars dus ook.

15-05-08:

Ben in Sahagun aangekomen het was een mooie wandeldag. Het is het eerste stadje in een opeenvolging van enclaves die in het territorium van het oude koninkrijk van Leon een belangrijke rol speelden, zowel wat betreft traditie als wat betreft de traditie van de pelgrimsweg.De huizen zijn hier ook van leem. Sahagun ontstond rondom het klooster van de orde van Cluny, dat werd gewijd aan de H. Facundo. Uit deze belangrijke periode zijn nog overgebleven de poort van San Benito en de torre del Reloj.
Twee Romeinse legionairs, Facundus en Primitivus stierven op deze plek aan de oever van de Cea de martelaarsdood. Ter ere van hen werd er later een groot benedictijnerklooster gesticht, dat zich in de loop van de tijd ontwikkelde tot een van de belangrijkste van Spanje. De huidige naam"Sahagun"is ontstaan uit "Santfagunt", "plaats van Facundus". Het klooster is allang verdwenen allen de toren van de kerk en een boog van het latere benedictijnerklooster, de Arco de San Benito, zijn bewaard gebleven.
Wat mij ook al opgevallen is, is dat veel toeristen tot Burgos lopen en de bus nemen naar León. In dit deel lopen er relatief weinig mensen.

16-05-08:

Na de oude route te hebben gevolg, een mooi recht enkel kiezelpad, ben ik in Reliegos aangekomen. Daarbij passeer je de aan de weg gelegen bodega’s. Dit zijn opslagplaatsen voor wijn die in heuvels worden uitgegraven en daar waar geen heuvels zijn worden er speciaal heuvels voor opgeworpen. Alleen het front is uit baksteen opgebouwd. Ze zijn karakteristiek voor deze streek.
In deze dorpen staan veel huizen die gebouwd zijn met adobe.
Adobe is een steen van leem die niet gebakken is maar aan de lucht gedroogd.
Recentere huizen zijn gebouwd met baksteen en nadien bepleisterd met leem vermengd met stro.
In sommige dorpen zie je "huizen" die in de heuvels zijn uitgegraven. Je ziet alleen een toegangsdeur, een schouw en een ontluchtingspijp. Sommige huizen hebben elektriciteit en zelfs een TV antenne.
Morgen opweg naar Leon het weer mag zo blijven.

Ik ben in Leon aangekomen, prachtige stad, jammer dat het is gaan regenen. Door de deelstaat lopen belangrijke historische routes, zoals de Camino de Santiago. Castilla y Leon heeft een aantal historische artistieke monumenten van groot belang, waarin een groot deel van de Spaanse geschiedenis tot leven komt. Het is een groot genoegen om de kloosters, kastelen en ommuurde steden te kunnen bekijken. Het is ook de regio van de kathedralen. Er zijn elf kathedralen te vinden in de regio, met die van Leon en Burgos als voorbeelden van de excellentie van fijne architectuur. Waarvan vele nog in perfecte staat verkeren.
Castillië en Leon is het grootste gebied van Spanje een hoog tafelland dat door bergen omringd is. Deze bergtoppen reiken tot een hoogte van maar liefst 500 en 1000 meter. Afgezien van haar geweldige monumentenerfgoed biedt Castillië en Leon natuurreservaten en kilometers van vrijwel ongerepte natuur, met bossen en graangewassen.
Ik hoop dat het morgen droog is.

18-05-08:

Via de grote wegen ( want de paden zijn een grote modderbrij) in Hospital de Orbigo aangekomen middels een hele lange brug, het weer was heel slecht vandaag maar gelukkig weinig verkeer op deze zondag, zodat het over de grote weg wel lukte.

De brug in Hospital blijft overweldigend mooi. Aan de lange brug, die in het midden een knik heeft, is een waar gebeurd verhaal verbonden.

De Castiliaanse ridder, Suero de Quiñones, had ter ere van een dame, de gelofte afgelegd om iedere donderdag een KETEN om zijn hals te dragen !
Om van deze onpraktische gelofte af te geraken, organiseerde hij bij de brug een groot toernooi.
Samen met negen medestanders, streed hij twee weken vóór en twee weken na de naamdag van de apostel Jacobus, 25 juli, tegen alle ridders die hier langskwamen.
Het toernooi ontsloeg hem inderdaad van zijn gelofte en als dank schonk hij de keten aan de kathedraal van Santiago waar ze nog altijd het borstbeeld van Jacobus de Mindere siert !

Sinds 2000 wordt in Hospital de Órbigo de PASO HONROSO ( het toernooi) nagespeeld. Het is nu een grote toeristische attractie waaraan de meeste inwoners deelnemen, gehuld in middeleeuwse kledij.

Hoop op beter weer morgen, de groeten voor iedereen.

20-05-08:

Het zou vandaag een enorme mooie etappe worden over een oud pad, dat gedeeltelijk was vernieuwd, klimmend en dalend en dwars door de bergen stijgend en dalend naar Cruz de Ferro.

De pas is 1504 meter hoog en daarmee het hoogste punt van de hele camino. Daarom staat bij de top als bekroning van een reusachtige hoop stenen een boomstam van vijf meter hoog, waarop een ijzeren kruis is bevestigd, een eeuwenoud monument op een markant punt.

Conform de traditie nemen veel pelgrims een steen(tje) van huis mee en gooien of leggen dat op deze hoop, als symbool van de last die ze met zich meedragen en waarvan ze zich door hun pelgrimstocht kunnen bevrijden.

Dat heb ik dus vandaag ook gedaan, mijn stenen hier neergelegd en ben doorgelopen naar El Acebo het was een hele kluif vandaag, maar ik had mooi weer dus was het toch een hele mooie wandeling (klimmen met 13%).

Het is zo verschrikkelijk mooi in deze bergen.

21-05-08:

In 990 werd Cacabelos, waar ik nu ben, is al genoemd in de oorkonde van de stichting van het klooster in Carrecedo. Toen het enthousiasme voor de pelgrimages op zijn hoogtepunt was, stonden hier 5 kerken en 3 hospitalen.

Van dit alles is nog slechts 1 kerk over namelijk Nuestra Señora de las Augustias. Het is een edel gebouw met een voorgevel uit de 18e eeuw.

Binnen is er van alles te zien , maar het meest interessante is toch wel de toegang tot de sacristie. Daar valt onmiddelijk een reliëf op van het jezuskind, dat met St. Antonius aan het kaartspelen is.

Het kind heeft een ruiten vier in de hand! De dorpskerk, uit een veel recenter verleden, bewaart boven de hoofdingang een Romaans Madonnabeeldje.

Dit zijn herinneringen aan de pelgrimstijden, maar zoals in de meeste oude dorpen is het dorpsplein vlak bij de kerk en vaak ook heel schilderachtig.

Onderweg hier naartoe passeer ik Molinaseca, daarna Ponferrada. De oude tempeliersburcht alhier is imposant en giganties groot.

Het eerste gedeelte was prachtig vandaag, het middelste was heel saai, maar het laatste stuk door de wijnbergen (plantages) was prachtig!

Nog 190 km.

22-05-08:

Vandaag de steile bospaadjes omhoog geklommen naar O Cebreiro een bergdorp, om boven dan neer te ploffen om weer even op adem te kunnen komen. Het was een hele zware stijging de zwaarste tot nog toe van 500 m. tot 1250 m, 30 km. klimmen. Het regende en het was koud het was echt een zware dag.
Dit zijn de bergen van Galicië en ze zijn graniet hard bekleed met groene velden en hier en daar een eik en dennen.
Op de top word je beloond met een spectaculair uitzicht.

O Cebreiro is in 800 jaar niets veranderd. Er is een kerk uit de 11e eeuw waar ronde stenen huizen met daken bedekt met stro rondom staan (pallozas, de traditionele huizen met de opvallende met stro gedekte kap).

In de kerk zijn twee grote schatten een de 12de eeuws beeld van Maria en het Kind van Christus en een kerkgemeenschap beker met planten die met een mirakel worden geassocieerd.

Dit wordt volgens de legende door het Vaticaan in de 15de eeuw bevestigd. een priester en een pelgrim zagen de wijn in de beker letterlijk veranderen in bloed. De originele beker is één van Galacia´s best bewaarde artifacts (een afbeelding staat op de Galacian vlag).

De mensen spreken hier Galicisch en daar is geen woord Spaans bij...
De dorpjes waar ik doorheen loop hebben een hoog koeienstront gehalte.

Morgen daal ik naar 671 m. Hierna blijf ik dalen.

24-05-08:

Vanaf Cebreiro staan er gemarkeerde kilometerpaaltjes om de halve km. In Morgade, staat een paal die de laatste 100 km aangeeft.

Onder weg naar Sarria passeer ik enkele traditionele boerendorpen waarvan de namen in het gallisch aangegeven worden. De boeren hoeden er nog hun koeien in alle rust.

De grote graanvelden en de wijngaarden hebben plaats gemaakt voor kleine weide- en maispercelen. Je telt hier en daar 10 tot 20 koeien.

De kleine en vervallen boerderijen liggen midden de kleine dorpjes. Doordat de grond door erfenissensteedsopnieuw verdeeld werd zijn de percelen vaak uiterst klein. De koeien volgen duidelijk ook de St Jacobsroute.

Nog een flinke stijging even gehad en zeer slecht weer en heel veel modder.

Door Heel Sarria zie je deze wegwijzers.

25-05-08:

Onderweg van Sarria naar Palas de Rei. Het zal vandaag één van de betere dagen worden wat het weer betreft. Al het andere blijft aan een bedevaart geconformeerd.
Vanmorgen was het stralend weer daarna wat heiïg en daarna weer lekker weer.
Vandaag heb ik 45 km. gelopen het liep lekker de omgeving verplaatste zich door een weelderige natuur, aangevuld met aanlokkelijke dorpjes en wie weet, begin ik de stal te ruiken :-)

Portomarin; De oude pelgrimsbrug, onderaan- en over de Miño bestond al in de 12de eeuw. Vandaag steken de pelgrims de rivier over via het nieuwe bouwwerk. Het oude Portomarin verdween in de golven met de bouw van de stuwdam in 1962 .
Uiterst nauwkeurig zijn de belangrijkste bouwwerken - waaronder de romaanse kerk San Juan van de johannieters - steen voor steen afgebroken en hogerop weer opgebouwd.
Je kunt merken dat het de laatste 100 km. is want het wordt steeds drukker en rumoeriger.

Ondertussen verschijnen de eerste eucalyptusbomen, bomen kenmerkend voor de kust van de atlantische oceaan in Portugal.
In Palas de Rei deden enkelen een poging om het stof van die dag van zich af te spoelen door tot op het middel in het koele water te waden, samen met een handjevol koeien die de oversteek gebruikten om op hun beurt weer thuis te komen, het was een vrolijke beestenboel.
Een refugio in Palas del Rei opgezocht.

Het raakt me diep. Wetende dat het einde van deze reis bijna bereikt is, dat het afscheid van dit pelgrimsleven nabij is, springen de tranen me bijna in de ogen, maar ik begin ondertussen toch ook naar huis te verlangen.
En het raakte mij ook zeer de reactie's die ik af en toe, als ik de kans kreeg, gelezen heb op de weblog van Helmond.

Dus als alles volgens plannning verloopt (nog 68 km. en er een plek is in de bus vertrek ik woensdag met de bus en ben ik donderdag weer thuis.

26-05-08:

Bijna het einde van de Camino de Santiago. Dan zo'n 800 km. gelopen. Riny is vandaag tot Pedrouzo gelopen, het weer was vies, nat en veel modder.

Morgen nog 22 km. dus als alles nog steeds volgens plan loopt stapt Riny woensdag op de bus terug naar huis. Morgen komt hij aan in Santiago de Compostela.

De weg naar Pedrouzo slingert zich om de weg heen. Heel afwisselend lopen: bos eucalyptusbomen, open vlakte, maar ook asfalt, maar de regen doet veel afbreuk aan het genieten van de omgeving het is beslist niet fijn om steeds nat te zijn, of je spullen niet meer goed droog krijgen.

Deze eucalyptusbomen die heerlijk ruiken verliezen veel blad en bast.
Dus op een gegeven moment loop je over een deken van eucalyptusboomstamschors. De camino slingert zich in Galiciê door de eucalyptusbossen.

Er staan hier ook kurk bomen.

Morgen volgt er nog meer bos met eucalyptusbomen.

en tevens de laatste loodjes.......

27-05-08:

Riny is in Santiago de Compostela aan gekomen, zijn voettocht zit erop.
Het eerste wat hij gedaan heeft is kijken bij de bus of er nog plaatsen waren en dat was zo, dus morgen zit Riny in de bus naar Nederland toe en hij komt dan donderdag in de middag aan in Helmond.

Het tweede wat hij deed was gelijk naar een hotelletje om zich eens heerlijk te wassen en lekker te slapen, hij had het gevoel dat hij niet meer zo fris rook, doordat hij onderweg de kans niet kregen om zijn kleren schoon cq. droog te houden vanwege het overwegende slechte weer.

Zijn schoenen had hij al eerder weggegooid omdat ze zo doorweekt waren van de modder en als zware klompen aan zijn voeten hingen, wat natuurlijk niet lekker loopt.
Het was een zware tocht hoofdzakelijk door het slechte weer.

Tot zo ver mijn verslaggeving er komt denk ik nog wel een afsluitend verhaal van Riny zelf.